Schoolvakantie; Werk & Weekendjes weg!

Deze waarbenjij staat in het teken van werken in het Residentiele gedeelte en leuke weekendjes weg; New Haven in Connecticut, Montréal in Canada & Windham Maine!

Werken @ Unit
Omdat het schoolvakantie was moest ik op de Unit werken, het residentiele gedeelte. Hier wonen momenteel zes kinderen, er is één op één begeleiding, je werkt dus je hele dienst van acht uur met hetzelfde kind. Dat is behoorlijk intensief! Het was een korte school vakantie voor de kinderen, dus er stond veel leuks op het programma. Onder andere; naar een nationaal park om te zwemmen in een groot meer, hertjes voeren, naar het asiel katten & honden aaien, buiten de deur lunchen e.d.
Maar er zijn natuurlijk specifieke situaties die iets meer uitleg nodig hebben; In de vakantie wordt er gewerkt met een ‘weekendschema’, dus de kinderen mogen een beetje uitslapen, maar hebben wel om half 9 ontbijt (vanwege o.a. medicatie). Mijn diensten in de ‘vakantie’ begonnen om zes uur ’s ochtends, dan overleggen de medewerkers wie de begeleider van welk kind is die dag. Met alle kinderen heb ik wel gewerkt, bij bepaalde heb ik natuurlijk een voorkeur. De eerste week werd ik veelal ingedeeld bij dezelfde jongere, een achttien jarig meisje die ik in de klas ook altijd begeleid. Maar ook andere kinderen/jongeren. Mijn dramatische ervaringen uit die weken op een rijtje….

Winkelen; met het achttien jarige meisje hadden we een leuk uitje gepland, winkelen (ze had $6 zakgeld) en buiten de deur lunchen. Ze wilde graag naar een tweedehands winkel, want ze zou die week erop 18 jaar worden. Voor deze belangrijke dag wilde ze graag een jurk kopen. Ze is 1.65 en weegt zo rond de 85 kilo, maar is er van overtuigd dat ze maat S heeft. Hier begon het drama al, ze liep naar het rek met XS/S, terwijl ik bij de XL stond (maar dat was veel te groot zei ze, ze vroeg ook ‘vind je me dik, omdat je daar staat’. ‘Nee, ik wil graag dat er je er mooi uit ziet! En om je maat te bepalen is het goed dat je verschillende modellen en maten past toch?!’). De jurken die madame uitzocht waren glitter niemendalletjes, die ze moest én zou aanpassen. Ze riep me het pashokje in, vond de jurk geweldig en volgens haar zat hij goed. Ook zei ze dat de jurk volgens de instellingsregels was, hij kwam tot over haar knie en het had bandjes.. Ik heb een paar dingen geprobeerd, maar ze was verliefd op de jurk en moest & zal hem hebben. Bij de kassa aangekomen, mijn hoop was dat ze niet genoeg geld zou hebben, koste de jurk slechts $3. Dus ze kocht hem. Bij het residentiele weer aankomen heb ik met collega’s overlegd dat ik er niets aan kon praten. Het bleek een normale gang van zaken, en niemand wil haar meenemen naar winkels (fijn dat je daarvoor wordt ingelicht heh…)

Een dag zou ik werken met een jongentje van 7 jaar, een schatje.. Maar hij woont er niet voor niets.. Hij heeft zijn hele leven op straat gewoond met zijn drugsverslaafde moeder. Het begint ’s ochtends met zijn bed verschonen wegens bedplassen. Deze morgen wilde hij niet helpen, wat hij een paar dagen ervoor wel deed. Ik heb het in het midden gelaten, en het meeste voor hem gedaan, zodat hij zich op tijd zou douchen voor het ontbijt. In de douche was hij aan het schreeuwen, en ik had bewust al zijn kleding & handdoek buiten de badkamer gelaten, anders zou hij het toilet volproppen met het bovenstaande. Het ging redelijk in de douche, heb hem geholpen met al het denkbare wat je doet in de badkamer (met engelen geduld, poeh…) Toen ik meneertje wilde helpen aankleden, pakte hij mijn borsten vast. Toen heb ik gezegd dat dat niet kan, ik wil hem met plezier helpen, maar het moet wel gepast blijven. En ook dat ik hem een kans wilde geven zodat hij zichzelf kon aankleden en dat ik buiten de badkamer zou stappen om hem ruimte te geven. Dat heb ik gedaan voor een paar seconden. Toen ging de deur open en wilde hij in zijn nakie rondrennen. Nou dat kan dus niet, hem tegengehouden en meneertje smeekte of ik hem alsjeblieft wilde helpen, want hij kon het niet alleen. Ik heb het jochie een paar voorwaarden gesteld hoe ik hem wilde helpen, dat was goed! Na een minuut ofzo ging het al mis, ik hielp hem met afdrogen (hij was op de natte badkamer vloer gaan zitten), en had gezellige gesprekjes met hem over die dag. Toen ik zijn kleding pakte (zoals je dat dan even snel doet, been in de badkamerdeuropening, armen uitstrekken om de kleding te pakken buiten de badkamer en ondertussen met hem praten) begon hij te lachen. Ik vroeg wat er zo grappig was en toen zag ik het.. Hij was aan het plassen, midden in de badkamer, en richtte zich op mijn been. Toen was ik er klaar mee! Een gesprek aangaan was niet mogelijk, zijn ogen draaiden in zijn hoofd, en hij kon niet anders als schreeuwen (en dan zijn het mooie woorden, het hele Amerikaanse scheldwoordenboek komt er aan te pas). Ik heb gewisseld met een collega, ik was zo klaar! Na een kwartier met hem gaan zitten, maar hij wilde er niet over praten.

Een week later werkte ik weer met het schattige 7jarige ventje. De dag redelijk goed begonnen, maar wederom weer met engelengeduld. Dit keer allerlei speelgoed in de douche gezet waar hij tijdens het douchen mee mocht spelen (dino’s moeten ook gewassen worden e.d.). Ontbijten ging redelijk (tot na het ontbijt had ik nog maar een paar keer scheldwoorden gehoord, hem een pauze gegeven, en met hem besproken dat ik graag een leuke dag met hem wilde, maar daar moest hij aan meewerken). Na het ontbijt naar buiten gegaan, een slang gevonden (hier uren mee rondgesjouwd), hij had bloemen voor mij geplukt, we hebben kikkervisjes gevangen, nog langer met de slang gespeeld e.d. Rond 11.30 gingen we naar binnen voor snack, om daarna te gaan zwemmen. Meneertje moest zich omkleden in zijn kamer, in de tussentijd praatte ik met een andere cliënt. Een collega praatte met het meneertje toen hij mijn naam heel panisch begon te schreeuwen. Toen ik naar zijn kamer liep om te vragen wat er aan de hand was, was meneertje boos op mijn collega omdat hij z’n knuffel had gepakt. Waarop ik vroeg waarom heeft hij dat gedaan denk je, antwoorde meneertje ‘ik sloeg hem met de knuffel, maar de knuffel is toch zacht, dan doet het niet zon pijn!’. Waarop hij op mij in rende met gebalde vuisten, en zijn armen om zich heen zwaaide. Ik weerde me subtiel af, en zei dat dit ook niet de manier was om je zin te krijgen, of denk je van wel? Meneertje antwoorde met ‘Nee’. Toen zei ik dat ik hem een beetje ruimte zou geven in zijn kamer en de deur dicht zou doen zodat hij kon afkoelen. Meneertje begon te schreeuwen/schelden en op de deur te bonken. De collega en ik stonden voor zijn deur, zodat hij niet naar de andere kinderen kon redden en hopelijk iets af zou koelen. Na een paar minuten was het stil, dus ik opende de deur om te vragen hoe het ging. Het antwoord was ‘goed’! En hij leek gekalmeerd, had allerlei gespreksonderwerpen voor gezellige gesprekjes. Maar na een minuut of vijf vroeg hij waar zijn zwembroek lag, ik wees naar zijn lade waar het in lag. Hij beet me gewoon snoeihard in mijn vinger, op de knokkel (terwijl je dan gewoon zit te kletsen, de instelling werkt met ‘positieve’ blabla). Ik heb geleerd om dan je vinger verder in diegene zijn mond te drukken, dan zou het kind los moeten laten. Dat werkte dus mooi niet, hij had vastgebeten op mijn knokkel, dus maar illegaal zijn neus dichtgeknepen zodat hij los liet.

De topper van die week; het meisje waar ik veel mee werk had haar verjaardag gevierd (zonder prachtige groene glitter jurk), en was nu officieel meerderjarig (en dus haar eigen voogd, mag alles zelf regelen, alles zelf tekenen e.d. Het is zelf zo dat als ze weg wil, moeten we haar laten gaan..). Ze wist al weken dat ze een navelpiercing wilde laten zetten, het management had het goedgekeurd (want ze is nu 18 & haar eigen voogd, dus dan mag ze dat beslissen heh). Ze wilde graag dat ik met haar mee ging, want ze voelde zich zo vertrouwd bij mij.. Wat een feest! (ik zal je het drama wat er aan vooraf ging allemaal besparen, ook het gezeik er over, en dat nu alles al weken in het teken van haar navelpiercing staat). Leuk werk heb ik hier wel heh ;)

Gezellige weekendjes weg:

• Weekend Connecticut
In het weekend van 23 juni met twee Nederlanders naar New Haven, Connecticut! Hier wonen Sofie, NL, en Federica, IT, erg gezellig! Na het werk op vrijdag weggereden om de dames in Windham, ME op te halen. Vanaf daar door naar Connecticut, na een Mc Flurry stop & heel veel Neerlands Pop kwamen we daar om 23.00 uur aan; Borreltje gedaan & bij gekletst. Volgende morgen uitgebreid ontbijt, daarna door naar het strand. Daar hebben we de hele dag rondgehangen, geluierd, gezwommen & gevolleybald (lekker om je daar aan over te geven, dat duurt een paar uur maar dan lukt het!).
Op het dinnermenu stonden Burrito’s met een Coronatje! Daarna de feestjurkjes aan, taxi’s regelen (wat al snel een half uur kost), Nederlandse Kinderseries kijken en op naar het centrum! Aangekomen bij het festival, bleek het bijna afgelopen, jammer! Door de stad gewandeld voor een beetje sightseeing en toen aangekomen bij een Homobar. We konden ons geluk niet op, die avond was er een ‘Drag Queen Show’; opgedirkte travestieten die allerlei playbackshows opvoeren. Tijdens de show lekker buiten gezeten. 3 vonden het leuk en 2 vonden het verschrikkelijk, die 2 zijn naar binnen gegaan en hebben allerlei liedjes bekeken voor de karaoke show. Met z’n vijven hebben we onder andere gezongen ‘A little bit of Chicken Fried’, ‘Wannabe v/d Spice Girls’ en een kneiter van de Backstreetboys! Wat een lol ;)
Daarna door naar een populaire club, daar gedanst & biertjes gedronken. Maar hier was het erg warm, en de mannen waren behoorlijk vervelend, dus toen het om 2 uur dichtging waren we er wel klaar mee. Toen opzoek naar een taxi (de heenweg was al een heel gedoe, 2 taxi’s waren nodig voor 5 personen, sjansende taxichauffeurs met bejaardenleeftijd, dat soort gedoe). De taxi was snel gevonden en de vijf Europese meiden gooiden de charmes even in de strijd, dus we konden met 1 taxi naar huis, perfect! Onze gastvrouwen moesten de volgende dag om 1 uur werken, dus na een hagelslag ontbijtje zijn wij weer richting Maine vertrokken. Dat was een zeer geslaagd weekendje weg!


• Weekend Canada
In het weekend van 30 juni ben ik met Manel en Jody afgereisd naar Montréal in Canada! Manel had een ‘couchsurf adres’ geregeld (een vreemde bied zijn/haar bank aan), dit adres zou ruimte hebben om vijf mensen onder te brengen. Dat klonk perfect want de heren wilden geen geld uitgeven voor een hotel, en het was dé manier om nieuwe mensen te leren kennen. Na 5 uur rijden aangekomen in Montréal bleek de gastvrouw nog niet thuis te zijn, een Frans meisje die daar woonde deed open (geen woord Engels) dus met handen en voeten enig gesprek op gang gebracht. Bleek dat er vijf mensen in het huis woonden, en dat wij in de woonkamer konden slapen op de bank en een matras.

Na onze spullen in de woonkamer neergezet te hebben & gekletst te hebben met de gastvrouw zijn we met de Metro naar het stadscentrum vertrokken. Daar rondgelopen, hadden we het WOW gevoel! Montréal is een goede mix tussen Amerika en Europa! Goedgeklede mensen, lekker eten, gezelligheid, kleine barretjes en grote clubs! Heerlijk! Hier hebben we op het terras gezeten biertjes drinken, hapje eten op een ander terras en de heren wilden graag naar een stripclub (dat hadden mannelijke collega’s van Jody geadviseerd omdat die hier goedkoop en goed waren). De entree was inderdaad goedkoop, $5! Een beveiliger zou ons een stoel aanwijzen, bij de vraag ‘hoeveel fooi willen jullie geven’ antwoorde de Italiaan ‘niets’! Dus toen vond de beveiliging het niet zo grappig dat we er waren, ik was ondertussen aan de bar gaan zitten om een biertje te bestellen. Dat koste 8,90, en het wisselgeld werd gehouden als je met een tientje betaalde (meneer de Italiaan vroeg zijn wisselgeld terug, dus de barvrouw was ook al pissig. Dat was nummer 2 al binnen 5 minuten). We zijn een half uur binnen geweest, en de Italiaan vond het niet grappig dat de politie met grote getalen binnen kwam (ik vond dat wel prettig, weet je zeker dat er niets gebeurd). We zijn kort hierop weg gegaan, en de politie ging ook (hoorden we gelijk behoorlijke ruzie achter ons).

Daarna met het openbaar vervoer naar huis, er stond overigens nergens aangegeven wat de tijden waren van de nachtbussen. Dus we hebben ruim een uur bij de bushalte gezeten met zo’n 30 andere mensen. Na een busritje van een half uur en een kwartiertje lopen waren we weer bij onze slaapplek, bedden opgezet en gaan slapen! Midden in de nacht werd ik wakker omdat er iets zwaars op mij lag, bleek dat ze een kat hadden! Die heb ik snel van mijn slaapzakje afgeschut, en ben verder gaan slapen. ’s Ochtends werd ik gewekt door iets wat aan mijn hand likte, het was de labrador van de gastvrouw. Ik heb de jongens wakker gemaakt en ben gaan douchen, klaar voor een dagje sightseeing! Omdat het zo Frans is hebben we lekker ontbeten met Crepes! Die van mij was gevuld met nutella & fruit, en ik had er een smoothy bij (het bestellen moest natuurlijk ook in Frans, net als alles daar, maar het was me gelukt)

Met een volle buik doorgelopen naar: Mount Royal Park. Jody moest hier even gek doen, had een apepakkie aangetrokken, en wilde met mensen op de foto. En de heren moesten enkele filmpjes van dit tafereel opnemen. Daarna zijn we doorgelopen naar de ‘top’, hier hadden we geweldig uitzicht over downtown Montréal. Vanuit hier zijn we doorgelopen naar de St. Joseph’s Oratory, een van de wereld meest bezochte Kerken. De koepel is 97 meter hoog, en alleen de Sint Peter’s basiliek in Rome is hoger. Het was een hele klim om bij de ingang de komen, maar ontzettend mooi! Vanuit hier door naar een gezellig straatje met allerlei barretjes, we waren wel klaar voor iets zoets & koffie/thee. Heerlijke ‘cheesecake’ en chocolademousetaart gegeten en weer verder gestruind door Montréal. Daarna nog de metro in, op weg naar het Olympia Park, het Olympische stadion dat gebouwd is voor de zomer Olympische spelen van 1976. Ze waren hier volop aan het bouwen, maar het was leuk om er een kijkje te nemen.
’s Avonds voor alle bewoners van het ‘couchsurfhouse’ pasta gekookt, met bijbehorende wijn & bier. Dit was een gezellig dinner, het Frans van ons weer een beetje opgepimpt en toen weer de stad in. Dit keer gingen de gastvrouw en haar man (een Fransman, ze waren net getrouwd omdat het de visa aanvraag gemakkelijker zou maken, beide waren ze 23) ook mee! Eerst zijn we naar het Jazz Festival geweest, wat leuk! Overal grote podia (heb overigens niet echt veel Jazz gehoord, maar dat mocht de pret zeker niet drukken), lekker Heineken drinken en mensen/bandjes kijken! Toen de muziek om 23.30 stopte zijn we doorgegaan naar cafétjes, hier gekletst en biertjes gedronken. Manel en Jody hadden ondertussen de ‘voetbaltafels’ ontdekt, en speelden hier competitie met vreemden inruil voor bier en/of speelgeld. Daar was ik na een uur of twee wel klaar mee, dus ben ik met de Franse & Canadese voor een typische Canadese hap gegaan! Poutine heet het.. Patat met Jus en een soort kaas, met bijbehorende hotdog (het zag er echt uit als een patatje speciaal, maar zo smaakt het niet haha!) De French fries with Gravy waren niet voor mij weggelegd, maar ik heb het geprobeerd. Toen Manel & Jody bij de voetbaltafels vandaan getrokken en een taxi gepakt.
Toen ik de volgende ochtend wakker werd was het hele huis nog in ‘coma’, dus ik ben naar de supermarkt gelopen om daar allerlei lekkere dingen te kopen. De jongens wakker gemaakt, samen ontbijten en 3 uur zaten we in de auto op weg naar het centrum. Het doel voor die dag was: de perfecte bar zoeken om de EK finale te kijken (leuk, op stap met een Spanjaard en een Italiaan!). Tijdens de zoektocht nog een stukje kunstfestival, Rosse buurt, uitgaansstraat en Jazzfestival meegepakt. Tijdens de wedstrijd een hapje gegeten, en na de finale lekker de Italiaan pesten! Aangekomen bij de auto bleek de linkerspiegel van Manels auto eraf gereden/geslagen te zijn, hier foto’s van gemaakt en dan maar zonder spiegel rijden. Weer op naar de USA!
Toen we bij de grensovergang aankwamen moesten we onze paspoorten met bijbehorende papieren afgeven en even wachten, na 15 minuten wachten werd de auto doorzocht, toen weer wachten… Daarna moesten we binnen komen, hier werden allerlei vragen gesteld. Moesten we onze vingerafdrukken weer eens afgeven, en werd er een foto gemaakt. Ook werden er enkele gekke vragen/opmerkingen gemaakt dat ik als Blondy tussen de Mediterrane jongens reisde, wel gek inderdaad! Na een uur gedoe mochten we de USA weer in, en konden we onze reis vervolgen!
Tomtom was in de ‘toeristische route’ bui, dus we kwamen langs allerlei prachtige plekken in de Middle of Niks! Ook op een soort kleiweg, met bos aan elke kant, met veel waarschuwingsborden voor overstekend wild. Zou dit dan onze eerste ‘Moose’ ervaring worden?! Ja hoor, we hebben een Moose/Eland gezien. Weleens waar een jong vrouwtje, maar toch! Die beesten zijn best achterlijk; zij bleef voor de auto lopen/rennen en ging pas na een minuut of 5 het bos weer in (De Spanjaard dacht dat het beest zijn auto aan zou vallen, en we moesten de ramen dicht doen hahaha! Ook vond de Italiaan het jammer dat het beest geen ‘kroon’ op had, euh vrouwtjes hebben geen gewei..)

• 4th of July
De Onafhankelijkheidsdag van Amerika. Iedereen is deze dag vrij, en de dag word afgesloten met vuurwerk! Voor deze feestdag ben ik dinsdags afgereisd naar Windham, daar gebarbecued, een kampvuurtje gemaakt & Pina Colade gedronken (tussendoor opgegeten door muggen). De volgende ochtend uitgebreid boodschapjes gedaan en toen naar een Statepark daar in de buurt om er een stranddag van te maken! We hadden bier, stokbroodje kruidenboter & chips ingeslagen! Lekker genoten & geluierd! Daarna begon het onmeunig te onweren, het kwam met bakken uit de lucht (nog nooit zoiets gezien) en er was veel lawaai. Na het onweer ’s avonds naar vuurwerk gekeken, daarna nog een rondje drankspelletjes gedaan.


* Weekend afscheid
Vrijdagavond 6 juli was het plan om naar Portland te gaan (met de Windham & Connecticut meisjes) voor een hapje en een drankje. Op de weg hier naartoe werden we aangehouden door de politie, ik reed. Nou je krijgt er spontaan aanvallen van, want het licht op die auto’s joh.. Wij, vijf Europese meiden, waren helemaal verblind (grote lichten aan, grote lamp aan de zijkant van de auto, en de blauwe lampen). Ik had toevallig al gehoord dat je in Amerika moet blijven zitten met je handen op het stuur zodat ze die kunnen zien (als ze die niet zien, dan kan het maar zo zijn dat je een pistool op je hoofd gericht krijgt). Of hij mijn papieren mocht zien, tuurlijk! Hij was redelijk verward ‘Jij komt uit Nederland, je auto heeft een kenteken uit Minnesota, je autoverzekering is gevestigd in Oklahoma’, toen vertelde ik tegen meneer agent dat ik ook nog een Maine ID had.. Hij keek me alleen een beetje glazig aan en zei ‘O’. Hij nam mijn internationale rijbewijs mee (weet niet waar mijn NLversie is) om het te checken, toen hij terugkwam bij de auto vertelde hij als een docent wat ik verkeerd deed en hoe ik dat de volgende keer anders zou kunnen doen. En toen was het klaar!!! Dus geen dikke vette Amerikaanse bekeuring, nice!! Nu vraag je je af, waarom werd je aangehouden.. Nou de stoplichten knipperden rood wegens wegwerkzaamheden, ik kwam aanrijden bij een kruising en daar stonden wat auto’s te kloten, dus ik dacht ‘Ik kan fijn door rijden’. En dat deed ik dus toen de kruising helemaal vrij was, maar oom agent stond dus aan de andere kant en die ging gelijk achter mij aan met sirenes & lampjes.. Oeps
Daarna uiteten bij de Japanner; komkommer sushi & beef terrijaki gegeten en een ‘scorpion bowl’ gedronken (lekker!! Allerlei likeurtjes in een glazen bak met veel rietjes!). Daarna uit in Portland, Manel & Jody kwamen ons nog vergezellen. ’s Avonds nog een extra biertje gedaan in het huis, gezellig bij gekletst.

Zaterdag naar het strand ‘Old Orchard beach’. Een uur rijden vanaf Windham, een toeristische trekplaats vol met mensen en leuke strandtenten! Hier de hele dag geluierd, af en toe het ijskoude water in om af te koelen, en mensen kijken. ’s Avonds BBQ met sangria, kampvuurtje met muziek en lekkere drankjes met bijbehorende drankspelletjes. Een zeer geslaagde avond in het teken van Manel’s afscheid!
Zondags zo ‘ral als een aap’, dus eerst bubbelen in de jacuzzi om de dag relaxt te beginnen. ’s Middags waren alle NL-ers druk aan het skypen, daarna zijn we voor een lekkere vette lunch gegaan (ja dat hoort erbij als je een dikke vette kater hebt) en toen nog naar een meer om daar nog een paar uur op een strandje te liggen bijkomen. Dat zijn heerlijke weekenden, daar houd ik van!

* Afscheid
Ik woon officieel nu alleen. Manel is vertrokken! En dat vind ik helemaal niet leuk! Ik zie het niet echt zitten om alleen te wonen in een dorp waar niets te beleven heb, en ik zeker 2 uur mag rijden om leuke mensen te zien. Dus ik heb aan de GEO directeur gevraagd wat er voor opties zijn qua overplaatsing/verhuizing. Een week later heb ik het antwoord gekregen: van GEO mag ik verhuizen maar ik moet alles zelf regelen.
Dus ik ben op research gegaan binnen de school waarvoor ik werk, of ik overgeplaatst kan worden naar een andere vestiging zodat ik in Windham kan gaan wonen. Ik heb antwoord gehad: Ze kunnen mij helaas niet overplaatsen (een school daar in de buurt is onlangs gesloten, en al het personeel van die school moet onderverdeeld worden binnen andere vestigingen, en dat was al erg lastig). Jammer! Dus ik woon in mijn eentje, in een huis met vier slaapkamers, de laatste maanden. Kiekn wat t wordt!