4e week

Week 4, 22 tot 28 februari

Op dinsdag zijn we naar ‘National Institute for Health & Welfare’ gegaan, hier moest een bibliotheek aanwezig zijn waar we volgens onze tutor nog extra informatie zouden kunnen vinden, maar hij waarschuwde ons wel dat het niet heel gebruikelijk was dat studenten hier gebruik van zouden maken (het was meer bedoel voor de professionals in Helsinki). We zijn hier naar binnen gegaan, en gelijk achter de eerste beste ‘zoekcomputer’ gaan zitten. Hier kwam niet echt veel uit, dus heb ik me gemeld bij de bibliotheekmedewerkster. Zij was heel behulpzaam en heeft ons helpen zoeken, zowel in boeken, rapporten als in de database van het Nationaal Institute met haar inlogcode. Top! Thuis hebben we alles uitgewerkt + verder gezocht, en ons literatuuronderzoek is weer gevorderd, nog enkele specifieke vragen beantwoorden: En dan is het klaar (jaha, we doen hier echt wel wat hoor. Niet alleen feestjes afstruinen en eten haha!!)

De afspraak met Jyrki op woensdag was ook enigszins nuttig, hij heeft meerdere instellingen voor ons gebeld met het verzoek of ze ons willen helpen/ of we daar een interview af kunnen nemen. Het antwoord was waarschijnlijk wel, maar de mensen die u moet hebben zijn op vakantie. Dus aanstaande maandag maar eens mijn Finse beltegoed er aan wagen (heb het alweer opgewaardeerd..) Hopen dat er schot in komt. Ook hebben we een enthousiast mailtje ontvangen van een medewerker van een tehuis voor tienermoeders (en de instelling waarvoor ze werkt heeft meerdere projecten/groepen voor jonge moeders), ze heeft volgende week tijd voor ons! Nice!!

Natuurlijk hadden we weer onze ‘Finnish Course’, een samenvatting van wat we vandaag zoal geleerd hebben:
Vragen:
1. Mikä sinun nimi on? Wat is je naam?
2. Minkä maalainen sinä olet? Welke nationaliteit heb je?
3. Mitä kieltä sinä puhut? Welke taal spreek je?
4. Mistä sinä olet kotoisin? Waar kom je vandaan/ waar staat je huis?
Antwoorden met:
1. Minun nimi on Iris Fluttert
2. Minä olen Hollantilainen
3. Minä puhun Hollanti
4. Minä olen kotoisin Hollanti, Bentelo

Qua landen kun je overal bijna een i achter zetten, zoals: Hollanti, Englanti, Portugali, Turkki, Japani. Maar bepaalde landen hebben ook totaal andere namen zoals: Saksa (Duitsland), Ranska (Frankrijk), Sveitsi (Zwitserland), Puola (Polen).

Ook hebben we geoefend met de uitspraak van: AI, EI, OI, UI, YI, Äi, öi. AU, EU, IU, OU. äy, öy. IE, UO, Yö. En dat is allemaal nog best lastig (niets is wat het lijkt…)

En een van de ‘eenvoudigste’ Finse regels is aanbod gekomen:
A, O, U Kunnen bij elkaar in een woord.
Y, ä, ö Kunnen bij elkaar in een woord.
Maarrrr het eerste rijtje (a, o, u) kan nooit samen in een rijtje met y, ä, ö. Deze rijtjes ’haten’ elkaar. De I en E kunnen bij beide rijtjes in een woord gebruikt worden..
En bij samengevoegde woorden mag het ook...

’s Avonds weer naar de Onnela, lang leve de party’s op woensdag voor fijne studentenprijzen.

Donderdagavond: ICEHOCKEY MATCH Jokerit vs. Ilves
Jokerit (de ploeg uit Helsinki) heeft verloren met 3-5. Met een studentenvereniging konden we voor 8 euro een ijshockey wedstrijd bijwonen, leuk! De wedstrijd vond plaats in het stadion (Hartwall Arena) van de ploeg Jokerit. We zijn daar naar toe gegaan met enkele andere exchange studenten. Helaas was het stadion slechts voor de helft bezet in de eerste ring, de tweede ring was nog leger (het was geen belangrijke wedstrijd). De laatste set zijn we bij de ‘jokerit supporters’ gaan zitten, in dit vak was ook nog voldoende plek. Hier kwam een beetje sfeer vandaan, enkele vlaggen en 1 trommel. Maar ze ‘zongen’ hun ploeg weinig toe, alleen als ze op hun eigen helft waren, als het team op de ander helft was (aanval) stopten ze midden in een lied (erg gek naar mijn mening, want dan moet je toch Juist aanmoedigen). Maar het was erg leuk om een keer te zien. (we hadden hooligans en veel sfeer verwacht haha, maar dat viel tegen!)

Op vrijdag zijn we uitgenodigd om bij onze buurmeisje (uit onze flat) te komen eten, van onze Zwitserse en Duitse buurmeiden krijgen we pasta met salade en als toetje ijs voorgeschoteld :)
Vanaf 20 uur hebben we enkele mensen bij ons uitgenodigd om een drankje te komen drinken (ja hier is het héél normaal om je eigen drinken overal mee naar toe te slepen (en om je eigen drankje te halen, rondjes halen is te duur!..) dus lang leve de Amerikaanse Party’s. De meesten komen binnen met enkele blikjes bier of cider (of een fles wodka) en een zak chips, haha). Om 22 uur vertrekken we richting het centrum, we hebben allemaal kaartjes gehaald voor ‘the Russian Party’, vol verwachting gaan we naar de Onnela. (het zou een studenten vriendelijke party zijn, een biertje koste 5.50, vind mijn portemonnee niet echt vriendelijk haha!). Een van onze Spaanse buurmeiden is behoorlijk dronken, wij vragen ons af of ze van 3 glazen wodka gemixt met sap zo dronken kan zijn. Ik neem haar mee naar de wc om haar te laten overgeven, dit lukte niet. Zo hebben enkele anderen nog een paar pogingen ondernomen. Uiteindelijk kon mevrouw niet meer op haar benen staan, ze was zo slap als een vaatdoekje. We (Alberto (stagiar Verpleger) Isabell & ik (social work)) besloten haar naar huis te brengen, de bus reed tot 1.25 voor ons gratis tarief. Op weg naar de uitgang begon ze over te geven, een uitsmijter kwam kwaad naar ons toe en zij dat dat haar 50 euro ging kosten. Een andere uitsmijter tilde haar op, en legde haar letterlijk op de stoep in het ijs/sneeuw. Terwijl ze niks meer kon (niet praten, heel slap)!! We hebben haar weer opgetild met twee personen zodat we haar naar de bus konden dragen. Na 100 meter ging het bijna niet meer, het was koud, glad en ze was te slap. Ik vertrouwde het niet (ze had met een vaag ventje staan praten) en ik heb de ambulance gebeld! Ik was bang dat ze iets in haar drinken hadden gedaan.. Na een check up van het ambulance personeel, die zeiden dat het gewoon dronken was (in mijn ogen lag ze praktisch in coma), moesten we haar maar naar huis brengen. Toen maar een taxi geregeld, 40 euro betaalt, en haar in bed gelegd. De volgende dag kwam ze bij ons om te vragen wat er toch gebeurd was, want ze herinnerde zich helemaal niks meer, en haar huisgenoot vertelde dat wij haar naar huis hadden gebracht (we hadden haar voor de zekerheid wakker gemaakt, want ik vertrouwde het niks..)
Een rare manier van handelen in mijn ogen. Een meisje, dronken, zo slap als een vaatdoek op de stoep leggen in het ijs. Volgens onze taxichauffeur was dit hier een normale gang van zaken; je bent zelf verantwoordelijk voor wat je drinkt, in wat voor toestand ook, je vriest heus niet dood (je word vanzelf wakker..) Strange!

Zaterdagavond heeft onze NL buurman voor ons pannenkoeken gebakken, lekker! (we zijn hem tegengekomen in de metro, hij keek ons erg gek aan toen Isabell en ik aan het kletsen waren, uiteindelijk bleek hij uit NL te komen, en hier stage te lopen. En toevallig bij ons tegenover te wonen). Na een stapel pannenkoeken een paar potjes van UNO (kaartspelletje) gedaan met ons vieren (zijn Franse huisgenoot en wij 3). Na het UNO-en hebben Isabell en ik de gezamenlijke tv ruimte opgezocht, en daar twee afleveringen gekeken van Sex & the city gekeken (met Finse ondertiteling).

Zondag: we hadden zaterdagavond bedacht dat het een geniaal plan was om zondagochtend te gaan zwemmen, zo gezegd, zo gedaan. Om 10 uur waren we fanatiek baantjes aan het trekken, lekker! ’s Middags een lekker kippetje in de oven gedaan, dat smaakte goed. Ondertussen zijn we druk bezig geweest met zelfstudie! En ’s avonds naar een sessie op ‘uitzendinggemist.nl’ maar eens ‘vroeg’ naar bed (mijn ritme in FI is wel anders dan in NL, hier om 10 uur ontbijten en rond 1 uur gaan slapen..)

Maandagmorgen met Frisse moed opgestaan. Vol enthousiasme de computer aangezet, een paar telefoonnummers opgezocht en vol enthousiasme gaan bellen. Of het nummer was bezet, of voicemail (natuurlijk ingesproken) of in gesprek. Hmm dat begint niet echt goed, ondertussen mail bekeken: helaas geen reactie. Na nog weer veel mailtjes sturen, en telefoontjes plegen… kregen we om 15 uur (pas) bericht: ONZE EERSTE AFSPRAAK IS EEN FEIT!!
Aanstaande woensdag hebben we onze eerste afspraak (ja het heeft een maand geduurd!!) bij een verloskundige in het ziekenhuis. Ook heb ik in de loop van de dag nog enkele mailtjes ontvangen dat directeur/medewerkers druk waren, maar misschien had iemand anders binnen de instelling nog wel een plekje vrij (dus weer gemaild, ik word hier nog een ‘laptop-nerd’). Nu hopen dat we meerdere afspraken kunnen maken, en dat het nu een beetje vlot gaat ;)