Spurwink & op vakantie binnen eigen land: Florida

In deze ‘waar is Iris’ een verslagje over mijn eerste werkweken bij Spurwink. En een reisverslag over mijn ‘vakantie in eigen land’: Florida. Hier heb ik Tampa, Orlando & Daytona Beach bezocht.

Op maandag 20 februari had ik mijn eerste werkdag bij Spurwink in Cornville. De eerste werkweek zag er alsvolgt uit: van maandag tot vrijdag van 7.30 tot 3.30 ‘schaduwen’ in het Residentiele gedeelte (hier kom ik in de zomervakantie te werken en eventueel als extra).
In het residentiele gedeelte wonen 6 jongeren, 3 jongens & 3 meiden, in de leeftijd van 12 tot 18 jaar. Mijn ‘geluk’ was dat het vakantie was, dus een week vol leuke dingen! Waar ik erg over verbaasd was; het was één op één begeleiding. Er zijn 6 jongeren, 6 medewerkers en ik was er als extra. Doordat het vakantie was hadden de jongeren geen vaste tijd waarop ze uit bed moesten zijn. De staff ondersteund de jongeren vanaf het moment dat hij/zij wakker word in de dagelijkse routine. De kleding voor die dag wordt samen uitgezocht, handdoek & douchespul aangegeven, de jongere moet eerst het toilet bezoeken (de staff controleert dan wat er in de wc-pot zit, en dan mag de jongere doortrekken, dit geldt altijd!) daarna mogen ze douchen. Het ontbijt wordt voor ze gemaakt, en dit eten ze gezamenlijk op. Er is een tafel voor de jongens, en een tafel voor de meiden. Daarna leuke dingen doen! Op maandag was er een ‘scouting-dag’ (ik zit dus goed op mijn plek met mijn ‘akela-achtergrond’ haha), worstjes braden & marshmallows smelten, daarna vogels tellen (bah wat suf). Op dinsdag zwemmen & naar de ‘subway’ een broodje eten. Woensdag een ‘indoordag’ want het was slecht weer, veel spelletjes gedaan. Donderdag bowlen & pizza en vrijdag naar de speel-gok-hal. Tussen alle leuke dingen door heb ik de dossiers gelezen van de jongeren, in mijn volgende waarbenjij.nu zal ik meer vertellen over de jongeren waarmee ik werk.

Op donderdag 23 heb ik navraag gedaan over mijn vakantiedagen, hoeveel ik er heb en welke regels er gelden voor ziekte-/vakantiedagen. Toen bleek dat mijn agency (GEO) en de organisatie (Spurwink) een foutje hadden gemaakt. De vakantiedagen waren vooraf vastgesteld, en ik had in de week van 20-24 februari vakantie moeten opnemen (de week in februari, 16-20 april en nog 5 dagen zijn mijn vakantiedagen op jaarbasis). Of ik die zo snel mogelijk wilde opnemen, ik hoefde de week erop ( - ) niet te komen werken. Hier was ik het niet mee eens, als ik vakantie heb wil ik op z’n minst iets speciaals doen, leuk tripje. Dus ik heb gevraagd of de vakantie ook vrij opneembaar was. Dit was niet het geval, het moest zo snel mogelijk. Dus heb ik Carole (waar ik ook mee naar NY ben geweest, die mijn buurvrouw was in Helsinki, die uit Zwitserland) ge-sms’t of ze in was voor een tripje (en ze had toevallig ‘springbreak vakantie’). Dus het internet afgestruind naar mooie plekjes. Ik moest en zou naar de zon, naar het zuiden! Na enkele dagen te hebben ‘gediscussieerd’ over de bestemming is het Florida geworden. Van woensdag 29 februari tot dinsdag 6 maart was ik in de zonnige staat Florida!

Op dinsdag 28-2 was mijn auto gearriveerd in Worcester, Massachusetts. Dit wist ik een week van te voren dus ik heb mijn ticket geboekt vanaf Boston, kon ik mooi alles in één ritje doen. 2 andere GEO’s wonen in Worcester, ik heb ze gevraagd of ik daar kon slapen, zodat ik de volgende ochtend niet eerst 4 uur hoefde te rijden, auto’s om te wisselen en dan naar het vliegveld. Dit was geen probleem! Ze hebben me zelfs naar het vliegveld gebracht, zodat ik niet het dure parkeergeld hoefde te betalen. Ze hebben me op dinsdag weer opgehaald, hier wilden ze niets voor hebben. Maar daar voelde ik me niet prettig bij, dus zijn we op mijn kosten met zijn 3en uit eten geweest bij de Italiaan. Onmeunige pizza’s en een biertje erbij, dat vond ik wel een fijne afsluiting van mijn vakantie.
Na het dinertje naar het huis van de dames, toen moest ik mijn auto krabben. Er lag zeker wel 5 centimeter sneeuw en ijs op mijn auto, bah ik was weer terug in de kou. Toen weer terug naar huis (blegh 4 uur rijden in het donker en 5 keer stoppen om tol te betalen). 3 uurtjes slapen en huppakee weer naar het werk, dag vakantie – hallo kou & werk!

Florida
Een beetje zon had ik hard nodig na al die koude maanden (het is nog steeds winter in Skowhegan hoor, tempratuur is nu 0/-4). Dus viel de keuze al snel op het zuidelijke van de USA. Florida sprak mij heel erg aan! Voor het grote sightseeing effect hebben we 3 plaatsen in Florida bezocht. 2 nachten slapen in elke stad. Beginnen aan de westkust van Florida: Tampa. Dan Orlando (bekend om alle pretparken) en dan door naar Daytona Beach aan de oostkust van Florida.
Carole & ik hadden samen de tickets en hotels geboekt (lang leve internet, met name skype!), we hadden beide een tussenstop in Charlotte, North Carolina. We zagen elkaar daar op het vliegveld, en gingen samen verder naar Florida, deze vlucht zaten we achter elkaar. Eenmaal geland de bagage ophalen, blij verrast door de warmte hier en toen met de bus richting het hotel. Het openbaar vervoer is in Florida goed geregeld (meestal..)
Tampa: Het eerste wat mij opviel aan de bevolking in Florida is dat ze extreem vriendelijk zijn! Vreemde mensen spreken je aan op straat, auto’s toeteren, mensen proberen zelfs een gesprek met je aan te knopen als ze naast je rijden in hun auto’s (eerst vond ik het wel een beetje creepy, maar het was er schijnbaar heel normaal). De eerste dag opzoek naar topjes, teenslippers en een korte broek! Het was zon 30 graden, windbriesje erbij, heerlijk!! Hier was ik aan toe!

In Tampa was een redelijk groot historisch centrum met Cubaanse geschiedenis. Dus veel sigaren! Hier hebben we veel rondgewandeld en dingen bekeken, lekker op terrasjes gezeten om een ijsje te eten, cocktail of biertje te drinken, lifemuziek, wat fijn!
Ons eerste dinner bestond, heeel slecht, uit Mc Donalds. Want die hebben iets nieuws, het ziet er in de reclame heel lekker uit! We hebben maar gelijk een family pakket ‘Chicken MC bites’ besteld, even vergeten dat we in America waren & er dus 3 dagen van konden eten. Is niet echt een aanrader, die kipdingen!
De tweede dag naar de haven geweest, door het Cubaanse centrum gewandeld, Downtown bezocht (maar hier waren alleen kantoren), lekker gelucht in de haven, ’s avonds weer op een terrasje. Dag 3 met de trein naar Orlando, buiten was het warm in de trein was het slechts 15 graden (rot Airco!).

Orlando: Het pretparkwalhalla van the USA! Onder andere Disneyworld, Seaworld, Kennedy Space Center, Universal, Titanic discover en veel waterparken.
In de bus (van het station naar het hotel) veel gesprekken gehad met de locals, die waren allemaal zeer aardig en geïnteresseerd waar we vandaan kwamen. Teenslippertjes weer aan & Orlando in. Er is een zeer bekend meer in het midden van Orlando, hier is een hele mooie waterval, en ze hebben er waterfietsen in de vorm van een zwaan. Die moesten we natuurlijk huren! Na de zwaan verder gewandeld, lekker een biertje gedronken bij de ondergaande zon, lekker biefstukje eten en mensen kijken.

Op zaterdag hebben wij Universal Studio’s: Island of Adventure bezocht. Voor de parken vragen ze belachelijke entreeprijzen, maar we hebben onze portemonnee maar op de kop gezet. Begonnen in het Harry Potter gedeelte, geweldig opgezet! Daarna door naar het Jurrasic Parc, hier in de waterbaan (poeh echt strontnat!), en zo het hele park door gewandeld en alle attracties bezocht. Bepaalde attracties natuurlijk meerdere malen! Tussendoor nog even gewinkeld, een cocktail gedronken in ‘Margaritaville’, de Nascar en de NBA shop bezocht en gedineerd in het grootste ‘Hard Rock’ café van de wereld (en die was immens groot!). Daarna nog weer het park in, het park zag er ook mooi uit in het donker, nog een paar keer in de achtbaan en toen ging het park rond 8 uur dicht (we waren er ’s ochtends om 9 uur). Nog rondgehangen in Margaritaville, er was entertainment en livemuziek, toen de laatste bus weer teruggepakt naar het hotel om 12 uur.

Zondag, dag 5, de trein naar Daytona Beach, uurtje trein en uurtje bus was de planning. Onze trein zou om 1.10 vertrekken richting Deland. Aangekomen op het station bleek dat de trein vertraging had, uiteindelijk bleek die vertraging 3.5 uur te zijn! Ik had me er al zeer snel bij neergelegd dat er vertraging was, en dat we maar moesten wachten. Koffer in het gras naast het spoor gelegd, jas op de grond en lekker zonnebaden (tjah het was best aangenaam, mensen keken ons aan alsof we niet goed wijs waren). Na 1.5 uur begon een conducteur tegen ons te praten dat het er wel heel prettig uit zag en dat hij graag met ons wilde ruilen, maar ook waar we naar toe gingen. We hebben hem de situatie uitgelegd, bleek dat we gewoon met zijn trein meekonden, die passeerde het zelfde station! Hij zei ‘ren naar binnen en zet het ticket om’ (Carole rende naar binnen en ik graaide al onze spullen bij elkaa). De vrouw achter de balie bij de kaartverkoop dacht dat toch wel heel anders over, we moesten maar $18 dollar pp betalen, dan konden we met de trein mee & ze had geen tijd om onze ticket over te zetten want ze was druk… Daar waren wij het niet mee eens!
Na een paar minuten praten (het is niet onze schuld dat de trein vertraging heeft, de conducteur zegt dat wij mee kunnen, dan kunnen we onze busaansluiting misschien nog net halen e.d. e.d.) ging ze overstag. In de trein nog een beetje gekletst met de conducteurs (soms is het ideaal dat je vrouw bent & uit Europa komt!)
In Deland aangekomen op zoek gegaan naar de bus, die konden we niet vinden! Bij de kaartverkoop van de trein uitgelegd dat de situatie was, ze moesten een telefoontje plegen & ons vervoer was geregeld! Het was een taxi! Dat was een fijne verrassing! De taxichauffeur heeft ons netjes bij het hotel, aan het stand, in Daytona Beach afgezet (we hoefden maar een paar dollar extra te betalen). Uiteindelijk waren we rond 6 uur in het hotel, na alle vertraging nog niet eens zon slechte tijd!

Daytona Beach: Aan de atlantische oceaan, hier mag je motorrijden zonder helm, op het strand rijden met je auto of motor, een goede plek voor ‘Party Party’. Tijdens de ‘Spring Break’ komen er veel studenten naar Daytona, de week na de springbreak begint de motorweek. We hadden een hotel aan het strand, ideaal!

Het eerste wat we deden was een strandwandeling, sightseeing en souvenirshops bezoeken. In deze shops verkochten ze ook schildpadden en/of krokodillen. Er moest natuurlijk wel een souvenir T-shirt gekocht worden, dat is gelukt! Daarna uit eten bij de Italiaan. Aan de bediening hebben we gevraagd wat een goede plaats was om uit te gaan, hij vroeg hoelang we bleven, en beviel ons aan om deze avond naar de bar aan de overkant van ons hotel te gaan (15 minuutjes lopen van ons hotel af, perfect) en de volgende dag naar Seabreeze te gaan. Seabreeze is een straat vol met clubs & bars.
De entree bij de bar was $10 voor onder de 21, $5 pp voor ouder. We hebben ons laten overtuigen door de uitsmijters (3 stuks) dat we dat echt moesten doen, uiteindelijk waren we voor een vriendenprijsje binnen. Ze hadden een uitgebreide cocktailkaart, ons thema voor die avond was Raspberry (framboos), en elke cocktail met het vruchtje moesten we uit proberen, dat waren er best veel. Uit eindelijk zagen we mensen rondlopen met emmertjes (formaat ‘Ik ben kind en ik wil graag zandkastelen bouwen op het strand’) met rietjes er in. Dat wilde ik ook wel proberen, zon cocktailtje! Kort samengevat: Emmers met cocktails, dansen, mensen de gek aansteken, afterparty in het hotel naast de bar, met zonsopkomst naar huis lopen over het strand, ontbijten in het hotel, paar uurtjes slapen, om daarna fris & fruitig te beginnen aan een dagje sightseeing! (Carole vond dat alles die dag rook naar framboos hahaha).
De lunch was Gyros, dit gegeten op het dak van de Griek. Een sightseeingtourtje met een trolley, wandelen over het strand, zwemmen in de oceaan daarna in de hot-tub van het hotel. Daarna op naar de ‘Seabreeze’ voor een hapje en een drankje.
Dag 7:
Wat de ‘jongen in mij’ nog heel graag wilde zien is de International Speedway van Daytona, hier moet je toch geweest zijn is mijn mening! (Carole ging naar de naastgelegen Mall shoppen & ik op een tour van 90 minuten over het circuit). Dit was zeer interessant, de races waren eerst op de stranden, maar in 1959 werd deze ovaal gebouwd voor de ‘veiligheid’. Het heeft steile wanden, dus je moet minimaal 90 miles rijden om niet om te vallen, maar de races gaan 150 Miles per uur (1 mile is 1.6 kilometer..)

De Nascar‘oval’ bevind zich praktisch naast het vliegveld. Europees gedacht ‘we lopen wel naar het vliegveld, het is maar 10 minuten wandelen’. We waren even vergeten dat we in America waren, en dus dat er geen stoep (of fietspad of wat dan ook) naast de weg is/ligt. Met de koffers op straat lopen dan maar….
Vliegtuig naar Charlotte, North Carolina samen met Carole. Vanaf daar allerbei weer apart verder, Carole naar Rayleigh en ik naar Boston. In Boston werd ik opgehaald door Lize (NL) & Carla (IT, mijn oude huisgenoot in Minnesota).

Spurwink:
Op woensdag, donderdag & vrijdag schaduwen bij de Spurwink Highschool en vanaf maandag ben ik officieel aan het werk als Educational Tech op de Highschool (combi tussen een maatschappelijk werker en onderwijsassistent). Er zitten 6 kinderen in de klas, waarvan 2 meiden in de leeftijd 12 tot 18 jaar. Mijn ‘verantwoordelijkheid’ word voor het grootste gedeelte werken de meiden.
Er is één docent, 2 mannelijke ondersteuners & ik in het klaslokaal.

Wat ik tot nu toe van het werk kan zeggen is dat het vooral de docent ondersteunen is, werken in kleine groepjes, soort van les geven, kinderen een pauze laten nemen (ze hebben hier 'life space' kamers, een kamer met een lamp verder niets, waar ze een 'pauze' kunnen houden. Of als ze uit de klas worden geëscorteerd moeten ze daar verblijven.) De jongeren maken best wel veel gebruik van ‘life space’ voor een korte pauze als ze agressief worden of het ze even teveel word. Ziet er wel redelijk professioneel uit, eerste indruk is wel goed! Ik heb zelfs al